寒夜闻霜钟

唐代 / 郑絪      诗歌

霜钟初应律,寂寂出重林。拂水宜清听,凌空散迥音。
舂容时未歇,摇曳夜方深。月下和虚籁,风前间远砧。
净兼寒漏彻,闲畏曙更侵。遥相千山外,泠泠何处寻。
更多评论

推荐

封面
中国风

 1110   0  0

小文

封面
中国风

 726   0  0

小文

封面
中国风

 770   0  0

小文

封面
中国风

 1148   0  0

小文

封面
中国风

 910   0  0

小文

封面
中国风

 719   0  0

小文

封面
中国风

 789   0  0

小文

封面
中国风

 752   0  0

小文

封面
中国风

 761   0  0

小文

封面
中国风

 825   0  0

小文

封面
中国风

 828   0  0

小文

封面
中国风

 727   0  0

小文

封面
中国风

 787   0  0

小文

封面
中国风

 766   0  0

小文

封面
中国风

 717   0  0

小文

封面
中国风

 752   0  0

小文

封面
中国风

 787   0  0

小文

友情链接

搜外友链  |   维家  |   京东e卡回收  |   台词网  |   Quickq下载  |   NBA直播  |   威而鋼哪裡買  |   json格式化




意见反馈 ||  关于我们 ||  用户协议 ||  隐私保护 ||  商务合作

Copyright © 2020-2022 中华文学苑(华文苑) 京ICP备17037819号

Email:artype@163.com      QQ:262989474

加入华文苑qq群

Android下载