凤栖梧·衰柳疏疏苔满地

宋朝 / 王庭筠      诗歌

衰柳疏疏苔满地。十二阑干,故国三千里。南去北来人老矣。短亭依旧残阳里。
紫蟹黄柑真解事。似倩西风、劝我归欤未。王粲登临寥落际。雁飞不断天连水。
更多评论

推荐

封面
中国风

 953   0  0

小文

封面
中国风

 848   0  0

小文

封面
中国风

 883   0  0

小文

封面
中国风

 716   0  0

小文

封面
中国风

 761   0  0

小文

封面
中国风

 841   0  0

小文

封面
中国风

 838   0  0

小文

封面
中国风

 734   0  0

小文

封面
中国风

 746   0  0

小文

封面
中国风

 1022   0  0

小文

封面
中国风

 876   0  0

小文

封面
中国风

 737   0  0

小文

封面
中国风

 1141   0  0

小文

封面
中国风

 985   0  0

小文

封面
中国风

 752   0  0

小文

封面
中国风

 963   0  0

小文

封面
中国风

 770   0  0

小文

封面
中国风

 775   0  0

小文

封面
中国风

 775   0  0

小文

封面
中国风

 808   0  0

小文

王庭筠

王庭筠(1151~1202)金代文学家、书画家。字子端,号黄华山主、黄华老人、黄华老子,别号雪溪。金代辽东人(今营口熊岳),米芾之甥。庭筠文名早著,金大定十六年(1176)进士,历官州县,仕至翰林修撰。文词渊雅,字画精美,《中州雅府》收其词作十六首,以幽峭绵渺见长。
友情链接

搜外友链  |   维家  |   京东e卡回收  |   台词网  |   Quickq下载  |   NBA直播  |   威而鋼哪裡買  |   json格式化




意见反馈 ||  关于我们 ||  用户协议 ||  隐私保护 ||  商务合作

Copyright © 2020-2022 中华文学苑(华文苑) 京ICP备17037819号

Email:artype@163.com      QQ:262989474

加入华文苑qq群

Android下载