秋千词

唐代 / 王建      诗歌

长长丝绳紫复碧,袅袅横枝高百尺。少年儿女重秋千,
盘巾结带分两边。身轻裙薄易生力,双手向空如鸟翼。
下来立定重系衣,复畏斜风高不得。傍人送上那足贵,
终赌鸣珰斗自起。回回若与高树齐,头上宝钗从堕地。
眼前争胜难为休,足踏平地看始愁。
更多评论

推荐

封面
中国风

 878   0  0

小文

封面
中国风

 844   0  0

小文

封面
中国风

 754   0  0

小文

封面
中国风

 738   0  0

小文

封面
中国风

 965   0  0

小文

封面
中国风

 728   0  0

小文

封面
中国风

 885   0  0

小文

封面
中国风

 792   0  0

小文

封面
中国风

 766   0  0

小文

封面
中国风

 734   0  0

小文

封面
中国风

 994   0  0

小文

封面
中国风

 763   0  0

小文

封面
中国风

 692   0  0

小文

封面
中国风

 935   0  0

小文

封面
中国风

 1056   0  0

小文

封面
普洱茶

 834   0  0

小文

封面
中国风

 741   0  0

小文

封面
中国风

 652   0  0

小文

封面
中国风

 753   0  0

小文

王建

王建(约767年—约830年):字仲初,生于颍川(今河南许昌),唐朝诗人。其著作,《新唐书·艺文志》、《郡斋读书志》、《直斋书录解题》等皆作10卷,《崇文总目》作2卷。
友情链接

搜外友链  |   维家  |   京东e卡回收  |   台词网  |   Quickq下载  |   NBA直播  |   威而鋼哪裡買  |   json格式化




意见反馈 ||  关于我们 ||  用户协议 ||  隐私保护 ||  商务合作

Copyright © 2020-2022 中华文学苑(华文苑) 京ICP备17037819号

Email:artype@163.com      QQ:262989474

加入华文苑qq群

Android下载